Βαταβοί

(λατιν. Batavi). Αρχαίος κελτογερμανικός λαός, εγκατεστημένος σε περιοχή των εκβολών του Ρήνου, που τότε ονομαζόταν Νησί των Βαταβών. Αναφέρονται και ως Βαταυοί ή Βατάουοι. Η ιστορία του λαού αυτού είναι άγνωστη σε μας, έως την εποχή που ο Ιούλιος Καίσαρ έφερε τα σύνορα του ρωμαϊκού κράτους έως την περιοχή που ζούσαν. Από τότε οι Β. έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη στρατιωτική ιστορία της Ρώμης, αναδείχτηκαν δεινοί ιππείς και πολέμησαν ως μισθοφόροι των Ρωμαίων στα Φάρσαλα, στο Άκτιο κ.α., τους αποδόθηκε μάλιστα γι’ αυτό ο τίτλος των φίλων και αδελφών του ρωμαϊκού λαού. Επειδή όμως οι Ρωμαίοι βαθμοφόροι τούς κακομεταχειρίζονταν, οι Β. επαναστάτησαν και, μετά τον θάνατο του Νέρωνα (69-70), προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να δημιουργήσουν γαλατική αυτοκρατορία. Η ήττα τούς ανάγκασε να παραμείνουν σύμμαχοι των Ρωμαίων, διακρίθηκαν μάλιστα στην εκστρατεία του Αδριανού εναντίον της Δακίας. Αργότερα έπεσαν στα χέρια των Φράγκων και έγιναν υπήκοοι των Μεροβιγγείων στο βασίλειο της Αυστρασίας. Εξαφανίστηκαν ως έθνος κατά την περίοδο της δυναστείας των Καρολιγγείων.